Profesor Władysław Rozwadowski urodził się w Lidzbarku Welskim. Absolwent gimnazjum i liceum ogólnokształcącego w Kwidzynie, studiował na Wydziale Prawa Uniwersytetu Poznańskiego w latach 1952–1956. Doktoryzował się w roku 1962 (temat rozprawy: „Ocena zeznań świadków w prawie rzymskim”); habilitacja w 1969 r. (na podstawie dorobku naukowego oraz rozprawy pt. Przelew wierzytelności w prawie rzymskim, Poznań 1969). Tytuł profesora nadzwyczajnego uzyskał w 1981 roku, a stanowisko profesora zwyczajnego w 1993 roku.
Uznany w środowisku międzynarodowym autorytet w dziedzinie prawa rzymskiego, autor kilkudziesięciu tekstów naukowych z zakresu rzymskiego prawa prywatnego oraz prac analizujących wpływ prawa rzymskiego na współczesne prawo prywatne (m.in. dotyczących przelewu wierzytelności, małżeństwa, zastępstwa procesowego, posiadania i własności). Dokonał trzeciego polskiego przekładu "Instytucji Gaiusa" (Gai Institutiones. Instytucje Gaiusa. Tekst i przekład, Poznań 2003). Odbył szereg staży naukowych, w tym 1962 roku uczestniczył w półrocznym seminarium na Uniwersytecie Rzymskim (La Sapienza), u profesora Edoardo Volterry jednego z najwybitniejszych romanistów okresu powojennego.
Wybitny wykładowca i dydaktyk oraz popularyzator nauki i nauczania prawa rzymskiego. Autor podręcznika Prawo rzymskie. Zarys wykładu z wyborem źródeł (Poznań 1992 – wielokrotnie wznawianego) oraz współautor podręcznikówHistoria prawa (Poznań 1978) i Historia prawa sądowego (Poznań 1992) - z profesorem Bogdanem Lesińskim (1922-2001). Uhonorowany trzykrotnie nagrodą Największego Autorytetu w konkursie Belfer Roku (2008, 2009 i 2010) oraz nagrodą im. Krzysztofa Celestyna Mrongowiusza dla Nauczyciela Roku Uniwersytetu Gdańskiego (2010). Wykładał też gościnnie w Rzymie, Neapolu, Perugii, Getyndze, Augsburgu, Bayreuth, Kolonii i Greifswaldzie.
Był promotorem ponad 200 prac magisterskich z zakresu prawa rzymskiego i prawa cywilnego, wypromował dziewięciu doktorów, wielokrotnie pełnił funkcję recenzenta w przewodach doktorskich, habilitacyjnych oraz postępowaniach o nadanie tytułu naukowego profesora nauk prawnych.
Zajmował szereg ważnych stanowisk na polskich uczelniach wyższych, m.in wicedyrektor Instytutu Historii Prawa (po 1969 r.), kierownik Katedry Prawa Rzymskiego i Historii Prawa Sądowego (od 1982 r.), a w latach 1990–1993 dziekan Wydziału Prawa i Administracji Uniwersytetu im. Adama Mickiewicza w Poznaniu. Równocześnie od 1972 r. do stycznia 2011 r. był profesorem na Wydziale Prawa i Administracji Uniwersytetu Gdańskiego. Od roku 1985 pracował też na Wydziale Prawa i Administracji Uniwersytetu Szczecińskiego, w latach 1996-1999 był jego dziekanem, a do roku 2014 kierował na nim Katedrą Prawa Rzymskiego, Historii Prawa i Doktryn Polityczno-Prawnych. Był też związany zawodowo m.in. z Wyższą Szkołą Menedżerską w Legnicy oraz Wyższą Szkołą Administracji i Biznesu im. Eugeniusza Kwiatkowskiego w Gdyni.
Inicjator Ogólnopolskiego Kolegium Dziekanów Prawa i Administracji, a następnie pierwszy jego przewodniczący. Członek Poznańskiego Towarzystwa Przyjaciół Nauk, Komitetu Nauk Prawnych PAN oraz Komitetu Nauk o Kulturze Antycznej PAN.
Przez szereg lat czynnie zaangażowany w działalność związkową. W latach 70. Ubiegłego wieku pełnił funkcję wiceprzewodniczącego Uczelnianej Rady Związku Nauczycielstwa Polskiego na UAM w Poznaniu, a także był członkiem Prezydium Krajowej Sekcji Nauki przy Zarządzie Głównym ZNP. Za zasługi w działalności związkowej otrzymał Złotą Odznakę Związku Nauczycielstwa Polskiego.
Był członkiem komisji zakładowej NSZZ „Solidarność” na UAM w Poznaniu jako jedyny przedstawiciel Wydziału Prawa i Administracji w latach 1980-1981. Radny pierwszej kadencji Sejmiku Województwa Wielkopolskiego (wybrany z list Akcji Wyborczej Solidarność).
Odznaczony Złotym Krzyżem Zasługi i Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski i Medalem Komisji Edukacji Narodowej.
Profesor Władysław Rozwadowski zapisał się w naszej pamięci jako uczciwy Człowiek, wybitny Nauczyciel i Przewodnik wielu pokoleń polskich prawników.